Hermelijn

Hermelijnen lijken op wezels maar zijn groter en hebben een lange staart met een zwarte punt. Net als bij de wezel zijn de vrouwtjes veel kleiner dan de mannetje en wegen vaak maar de helft.

Van alle marters is de hermelijn misschien wel de felste. Als prooi kunnen ze volwassen konijnen aan, die meer dan drie keer zo zwaar zijn.

Net als de bunzing werden hermelijnen vroeger regelmatig gezien op het platteland. Die tijd is voorbij, ze hebben zich teruggetrokken in natte natuurgebieden waar hun favoriete prooi het hele jaar beschikbaar is, de woelrat.

In het noorden en in de bergen (en soms ook in Nederland) kleuren hermelijnen wit in de winter, alleen het puntje van de staart blijft zwart. Dit was ooit het meest kostbare bont, hermelijnen-mantels prijken op veel staatsportretten van prinsen en koningen.

Hermelijnen doen aan pedofilie. Volwassen mannetjes paren in de regel met (piep)jonge vrouwtjes in een nest. De jongen zijn hierop aangepast, ze hebben dikke nekharen. Dit verschijnsel, hoe bizar ook in onze ogen, is uniek in de dierenwereld. Op deze manier blijft geen vrouwtje onbevrucht.